Ik heb reeds een schema gemaakt van vandaag ga ik dit maken en overmorgen dat, tussendoor een dagje niets. Maar die vrije dag wordt dan weer in beslag genomen door andere activiteiten die er zo tussendoor komen en waar ik niet onderuit kan. Lees verder

• Top

Dit was niet zomaar een vakantie om te zeggen: “spullen inpakken en ‘go’”. Deze reis, in oktober 2015, was juist bijzonder en extra spannend! Na goede gesprekken te hebben gehad met mijn oma en tante hebben Jordy en ik de keuze gemaakt om naar Maluku te gaan. We hebben hierbij hulp gevraagd en begeleiding gekregen van familieleden. Ik vind het erg belangrijk om de normen en waarden uit te kunnen leggen aan Jordy, zodat hij niet vol verrassingen komt te staan. Gelukkig was Jordy juist geïnteresseerd naar mijn roots en accepteerde dat. Gezamenlijk met mijn broer Jozef (ook voor hem 23 jaar geleden), vriendin Sadao en mijn neef Michael mochten we dit avontuur bewandelen. Lees verder

• Top

Maanden. Weken. Dagen. Onbewust was ik in mijzelf al aan het aftellen. Nu was het dan eindelijk zo ver. Op maandag 26 oktober stonden we z'n 7-en op Soekarno Hatta International Airport Jakarta in de startblokken. Klaar om te gaan. Richting Tanah Air, Maluku. Het land waarvoor een groot deel van ons gezelschap (deels) onze roots liggen. Waar voor onze opa's en oma's in 1951 de grote overtocht naar Nederland begon. Een ieder van ons met persoonlijke emotionele gevoelens. Een voor een met gezonde zenuwen. Lees verder

• Top

Met mijn gezin, schoonzus en nichtje, zwager EN moeder. Na een relaxte vlucht (ondanks dat mijn schoonzus niet wist waar te zoeken ivm luchtziek zijn). En dan de 4e dag; EINDELIJK ZOVER! Voor het eerst na bijna 39 jaar naar onze roots, DE MOLUKKEN!!
Na 1 dag te hebben geslapen in Ambonstad, zijn we de volgende dag heel vroeg met de boot naar Haria Saparua gegaan. Wat een chaos op die boot, maar wel erg leuk en interessant om mee te maken. Onderweg zie je uiteraard de mooiste natuur die je ooit gezien hebt. Lees verder

• Top

Mijn eerste bezoek aan Ambon was in juli 1994. Met mijn zoon Bruno hebben ik daar een geweldige tijd gehad in kampong Allang. De kampong waar mijn ouders, Matheus Sabandar en Maria Magdalena Sohilait, van oorsprong vandaan komen. Lees verder

• Top

Nee, het is geen insect maar een onderdeel van de stichting Tot Heil des Volks, een organisatie die zich inzet voor diverse hulpinstanties in Amsterdam. Zoals De Shelter (Youth Hostel Ministry), Scharlaken Koord (straatwerk, preventie en hulpverlening rond prostitutie) de AHA (dagopvang voor dak- en thuislozen), om maar een paar te noemen. Lees verder

• Top

Het gezegde klein maar fijn lijkt Molukken op het lijf geschreven. Hoewel fijn de lading niet helemaal dekt. Bloedmooi is toepasselijker. Weelderig begroeid in minstens honderd tinten groen. En heel erg verweven met de Nederlandse geschiedenis. Lees verder

• Top

De eilandengroep Molukken ligt in het oosten v/d Indische Archipel, tussen Nieuw-Guinea, Filipijnen, Timor en Sulawesi. Geografisch gezien behoren de Molukken tot Melanesië, politiek gezien tot Indonesië. Lees verder

• Top

Door het sociaal intensieve verblijf met negen personen in een appartement in Beiroet heb ik ook hechte vriendschappen gevormd met huisgenoten en collega’s en enorm veel plezier gehad. Tot slot heb ik ook de kans gehad het fantastisch mooie land kunnen bereizen. Lees verder

• Top

Kerst is voor mij het samenzijn met je familie. Kerst is een tijd van genieten, van warmte, rust gezelligheid en ontspanning. Kerst is ook een tijd van bezinning en dat je herdenkt en stil moet staan bij wat er om je heen en in de wereld gebeurt. Lees verder

• Top

De Netwerk en Soosdagen van Stichting Nusantara Amsterdam worden om de 2 maanden georganiseerd in de activiteiten-ruimte van het wooncentrum De Drecht, Niftrikhof in Amsterdam.Het is altijd weer gezellig om naar De Drecht te gaan en meestal ontmoet je dan vaak bekenden.Veelal lees ik eerst wie de sprekers en of de onderwerpen interessant zijn,

maar uiteindelijk gaat het om de sociale contacten. Een vast programma is het bewegen met mevrouw Jetty Soedira, ze leert ons verschillende danspasjes, line dance, poco2, maar ook de cha cha cha en de wals samen met haar man. Sierlijk en elegant en zo leuk om te zien. De meeste dames en soms de heren gaan dan gretig naar de dansvloer onder begeleiding van het ‘Duo Match’. Dit keer was er een klederdrachtenshow van verschillende bevolkingsgroepen van Indonesië.

Daarna volgde een lezing van mevr. Monique Coers, regio coördinator Noord Holland van stichting Pelita. Ik heb vroeger nooit te maken gehad met stichting Pelita en wist ook niet wat ze precies doen, maar ze bestaan al vanaf 1947.Je hoort hier en daar Pelita maar wat is dat en wat doen ze ? Deze stichting is dus voor ouderen. Senioren met een Molukse of Indische achtergrond. Om ze maatschappelijk te helpen maar ook om hun uit de isolement te halen en waar mogelijk hulp verlenen aan hen die het nodig hebben. De sociale dienstverlening speelt een grote rol, de Masoek Sadja’s ….de Indische Eettafel zijn helemaal nieuw voor mij.

Na afloop had ik een gesprek met mevr. Monique Coers en vertelde haar dat Huizen sinds kort een ouderenwerkgroep heeft die opkomt voor de belangen van onze Molukse ouderen en dat zij i.s.m. met de zorginstelling in Huizen en Pelita een bijeenkomst hebben georganiseerd waarbij gezelligheid een grote rol speelt. Met het zingen van Molukse liederen zie je dat onze Molukse ouderen daar toch behoefte aan hebben. Zij vond het een zeer leuk initiatief.

Daarna werden de heren Sjaak Tuahatu en Harry Moeskops door Hanoch Nahumury geïnterviewd. Sjaak was de eerste voorzitter en Harry Moeskops de huidige voorzitter van Nusantara Amsterdam. Harry Moeskops is een rasechte Amsterdammer, tevens ook voorzitter geweest van diverse verzorgingstehuizen.

De bijeenkomst werd afgesloten met een gezamenlijke maaltijd onder begeleiding van het ‘Duo Match’.

Sinds een aantal maanden doe ik mee met een Line Dance groep bij Nusantara Bussum o.l.v. dhr. Richard Portier. Daar hoor je.. ’kom je ook naar de Masoek Sadja ’en de ‘Indische Eettafel’..en.. ho..ho..wacht even, niet zo snel. Wat is dat allemaal…nou dat dus.

Met dank aan Lies Rampen-Lahumeten en Stichting Nusantara Amsterdam
Foto impressie 03 maart 2016 en 28 april 2016

• Top

De eerste keer dat ik bij de Kunst – en Cultuurcafé in de Boerderij was, was op 21-01-2018 bij de uitreiking van de Kunst en Cultuur Award door de burgemeester van Blaricum aan kunstenares Simone Stawicki. Nu moesten we ons eerst aanmelden, daarna ontvang je een uitnodiging van ‘stichting Kunst & Cultuur Huizen’ dat gehouden zal worden op 25 september 2019 in de Boerderij in Huizen.

De uitnodiging behelst de geschiedenis en cultuur van de Molukkers en Indo’s.

Gastpresentator mevr. Yvonne Salampessy heette iedereen van harte welkom en kondigde de eerste spreker dhr. Fridus Steijlen aan.

Na te hebben gegoogeld naar Fridus Steijlen verschijnt er een persbericht van het Moluks Historisch Museum over de aanstelling van Fridus Steijlen als bijzonder hoogleraar 'Molukse Migratie en Cultuur in Comparatief Perspectief'. Er staan nog diverse artikelen over hem geschreven en naar zijn onderzoek naar de Molukse geschiedenis en Indische organisaties. Zijn verhaal over de geschiedenis van de Molukse KNIL militairen vond ik zeer boeiend maar 25 minuten spreektijd is toch wel heel erg kort want ik had het gevoel dat hij steeds sneller ging praten om toch te kunnen vertellen wat hij wilde vertellen. Van zijn verhaal in een notendop ben ik wel meer te weten gekomen. De hele geschiedenis kun je tegenwoordig op het internet vinden, maar of het je vertelt wordt of dat je het zelf leest maakt voor mij wel het verschil.

Diverse interessante columns heeft hij geschreven in de nieuwsbrieven van MUMA. Mijn ouders en in het bijzonder mijn vader sprak er nooit over (hij was zo-wie-zo geen prater) hoe ze hier zijn gekomen en als hij daarover sprak met zijn vrienden, mochten wij er nooit bij zijn. Ons is geleerd dat het onbeleefd is om er bij te zitten als ouders c.q. ouderen aan het praten zijn.

Dida Mulder heeft haar opleiding gevolgd aan de Fotoacademie en is cum laude afgestudeerd.

Dida Mulder laat prachtige foto’s zien die zij gemaakt heeft van honderden Molukkers en Indo-Europeanen. Zij heeft in dit project samen gewerkt met Iette Papilaja, die al deze personen heeft geïnterviewd. Iette Papilaja vertelde anekdotes en korte verhalen, die een indruk bij haar hebben achtergelaten bij de foto’s die door Dida Mulder gemaakt zijn. Iette heeft vele Molukkers en Indo-Europeanen geïnterviewd.

Optreden van een groep van Maluku Huizen, niet te verwarren met Malukuhuizen.nl (want dat is onze website) met als thema ‘Tujuan Belanda’- ‘Bestemming Nederland’.

Dit werd afgewisseld met voordrachten en een medley van verschillende Molukse liederen. Superleuk.... minpuntje…. en dit is zeer persoonlijk en uit respect… de ‘Lagu Kebangsaan’ (het volkslied) ) had er niet bij gemoeten. Maar voor de rest top. Wie zin had om mee te zingen mag meezingen en dat lieten we ons geen 2de keer zeggen en zo zongen wij alle liederen uit volle borst mee. De Hollandse oudjes om ons heen genoten ervan.

Als laatste spreekster kwam de kunstenares Shelly Lapré op het podium. Zij is erg creatief en heeft ook vele oude herinneringen verzameld en verwerkt in haar schilderijen en collages.

Zij geeft ook diverse cursussen in het batikken. Ook verwerkt ze foto’s in haar schilderijen. Een oude koffer heeft zij aan de binnenkant beplakt met batik en familie foto’s van vroeger….goed idee. Al met al een geslaagde avond.

Met dank aan Lies Rampen-Lahumeten en De Boerderij Huizen

Mijn opa en oma kwamen vanuit de Molukken. Mijn moeder is in Nederland geboren. Ik behoor tot de derde generatie. Inmiddels zijn er 5 generaties Molukkers in Nederland.

Oprechte trots voel ik als er naar mijn afkomst wordt gevraagd. Nee,noem mij alstublieft geen Indo, geen halfbloedje, geen pinda. Wat u ziet is Molukse genen, Molukse geschiedenis, Moluks bloed.

Wat u niet ziet maar wat ik wel zo voel, is dat ik mij ervan bewust ben, dat het mijn grootouders bloed, zweet en tranen heeft gekost om van Nederland een thuis te maken.

Herkent u dit gevoel? U geloofde in een vriendschap. U geloofde in een hechte band. U bent trouw en loyaal in de vriendschap. Maar dan toch... Uw vriend ontkent uw verleden. Uw vriend ontkent uw verdriet. Hij ontkent uw bestaan.
Zo vergelijk ik de pijn en het leed, wat mijn grootouders met zich hebben meegedragen. Zo vergelijk ik een ongelukkig beleid. Littekens die nooit helemaal verdwijnen. Wonden die door ontkenning nooit kunnen helen. Het is het brandend verlangen naar erkenning.

De erfenis die mijn grootouders aan mij hebben meegegeven zijn van onschatbare waarden. Zij hebben mij geleerd om te vergeven. Zij hebben mij geleerd dat de kracht van Het Geloof, De Hoop en De Liefde, alles omvattend is.

Een brandend verlangen naar erkenning, dat leed moet doen verzachten Een brandend verlangen naar erkenning, zodat tranen getroost kunnen worden. Een brandend verlangen naar erkenning, zodat littekens kunnen vervagen en diepe wonden geheeld kunnen worden.

Een brandend verlangen naar erkenning. De wens niet alleen van mijn grootouders, ook mijn ouders verlangen naar erkenning, ikzelf verlang naar erkenning, mijn dochter verlangt naar erkenning.

Erkenning, is het enige waar mijn grootouders op hoopten, een onvervulde wens.Een hartekreet vanuit de ziel. Een brandend verlangen, doorgegeven generatie op generatie.

Erkenning.

Met dank aan Angelique Schildt-Gooyer

• Top

Jongstleden werd een benefietconcert gehouden in de Kruiskerk in Huizen. Deze avond is georganiseerd om de slachtoffers van de natuurramp op de Molukken de steunen.

Er werd een collecte gehouden en er werd vrijwillig welwillend gegeven.Een maand geleden trof een zware aardbeving de Molukken.

Helaas wordt er landelijk in de media nauwelijks aandacht gegeven aan de noodsituatie. Nood breekt wetten.

In een korte tijd is er een nauwe samenwerking ontstaan tussen verschillende kerkgemeenten en muziekgroepen uit Huizen.

Vele vrijwilligers, waaronder ook de 3e en 4e generatie hebben zich ingezet voor saamhorigheid en vrijgevigheid.

Dankzij de liefdevolle samenwerking is er een prachtig bedrag opgehaald voor de slachtoffers op de Molukken. Terima Kasih. Ale rasa, beta rasa.

Met dank aan Angelique Schildt-Gooyer

Foto impressie Kruiskerk Huizen
Foto's gemaakt door en met dank aan Jacob Hahury

• Top

Of je nu op de Molukken woont of elders op deze aardbol er is een sterke verbintenis met elkaar. Al ben je als Molukker opgegroeid in de Nederlandse samenleving of is één van je ouders van Molukse afkomst, dan ben je niet een beetje Molukker. Het Molukse bloed is dikker dan water. De Adat waar je niet omheen kunt. Het betekent dat je familie bent van elkaar. Dat je naar elkaar omziet. Je bent een opa of een oma, een tante of oom, een neef of nicht voor een ander, ook al draag je niet dezelfde achternaam.

Als je vraagt naar de kracht van de Molukse Gemeenschap dan staan wij bekend om samenhorigheid. Er wordt samen met elkaar gefeest, maar ook in moeilijke tijden sta je voor elkaar in. Eten doe je samen, je hebt geleerd om te delen en je steunt elkaar, ook in financieel opzicht als dat nodig is. Eén voor allen, allen voor één. Het komende jaar is het precies 70 jaar geleden dat onze vaders en moeder, opa’s en oma’s in 1951 naar Nederland kwamen. De koffers waren gevuld met schaarse bezittingen en de Bijbel, het waardevolste bezit. Een reis met een rugzak vol pijn en een bagage voor de rest van hun leven.

Het zou een mooi gegeven zijn dat het jaar 2021 het jaar van de Erkenning wordt. De Erkenning door de Nederlandse overheid van een ongelukkig beleid. De Erkenning van nalatigheid en voor een niet nagekomen belofte. Een brandend verlangen naar Erkenning, zodat de littekens kunnen vervagen en diepe wonden kunnen helen. De Erkenning van de Molukse geschiedenis. Het Molukse verhaal vanuit de schaduw in het licht! Het nieuwe jaar klopt voorzichtig en zachtjes aan. Samen sluiten wij het jaar af, waarin we vreugde en verdrietige momenten hebben gekend. De Coronavirus heeft de wereld veranderd. Als mens ben je kwetsbaar, meer dan anders zijn we hiervan bewust.

Nu Kerstfeest in het zicht is, branden wij kaarsjes en kijken wij samen uit naar het feest van Het Licht. Maar juist in deze dagen kan het gevoel van gemis naar dierbaren zo sterk voelbaar zijn. We staan stil bij onze dierbaren, onze geliefdes, die wij missen omdat zij niet meer onder ons zijn. Een mens sterft, zijn licht niet. Zijn ziel is onsterfelijk. Door herinneringen met elkaar te blijven delen, door te blijven vertellen over onze opa’s en oma’s, vaders en moeders of over onze kinderen, blijft hun lichtje altijd schijnen, generatie op generatie.

Geeft licht daar waar het donker is. Steun elkaar daar waar nodig is. De duisternis verdwijnt als je elkaar kunt vergeven. Met de kracht van de Liefde kun je alles helen.

Redactie MalukuHuizen.nl - Angelique Schild-Gooijer

• Top

'Sebuah puisi dari Rahim Nunusaku untuk mengingatkan siapa kita, dari matahari yang mana kita bercahaya, dari bumi yang mana kita tumbuh, dari bahasa yang mana kita bicara, dari air yang mana kita mengair, dari api yang mana kita menyala, dari tungku yang mana kita menyatu'

• Top

25 april 2017 - Charisma Pical is half Moluks, en verbaast zich erover dat mensen in Nederland zo weinig af weten van de Molukkers. Afgelopen weken sprak ze meer dan dertig Nederlandse Molukkers met de vraag: wat betekent het nog om Moluks te zijn?
Door Vera Mulder - Correspondent Vooroordelen

Bron : decorrespondent.nl Correspondent Vooroordelen door Vera Mulder (lees verder)

• Top

21 maart 2021 - Maluku Utrecht is een platform voor Utrechtse jongeren met Molukse roots. Maluku Utrecht staat voor verbinding. In "Maluku Utrecht goes viral" vertellen een aantal Molukse Utrechters over wat een platform als Maluku Utrecht voor hen betekent Kijk en luister mee naar hoe deze Molukse Utrechters terugblikken, maar vooral vooruit kijken!

Bron Alana Nanlohy : facebook.com Maluku Utrecht

• Top

Het grootste deel van de eerste generatie Molukkers is 70 jaar geleden naar Nederland gekomen. Er is echter ook een groep Molukkers, die in 1958 naar Nederland is gekomen, beter bekend als “de 37 verstekelingen”. Een bijna vergeten verhaal, dat bij Andere Tijden als “Tussen wal en schip” 10 jaar geleden onder de aandacht is gebracht.

Lees verder

• Top