Hoe de Molukse Coosje Ayal een Nederlandse verzetsheld werd

Vanuit de jungle in Nieuw-Guinea voerde Costavina ‘Coosje’ Ayal samen met andere soldaten van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) een guerrillastrijd tegen de Japanse bezetters in 1942. Ze was toen nog maar een meisje van 16 jaar oud.

De Tweede Wereldoorlog had op dat moment ook de toenmalige kolonie Nederlands-Indië bereikt. Op 15 augustus, de dag van de Indië-herdenking, memoreren haar kleinkinderen uit Rotterdam en Zwijndrecht haar heldendaden. 

Vlag als teken van loyaliteit

Na twee helse jaren werd de verzetsgroep van Coosje bevrijd. Van de oorspronkelijke zestig leden zijn er dan nog maar twintig in leven. Al die tijd hebben ze de Nederlandse vlag bij zich gehouden als teken van loyaliteit. Op die vlag staan de namen van de soldaten die de ontberingen in de jungle overleefd hebben. De vlag is nu onderdeel van de collectie van historisch museum Bronbeek in Arnhem.

Uiteindelijk komt Coosje in Nederland terecht. Haar negen kinderen kregen 23 kleinkinderen. Voor kleindochter Josephine Evers is haar oma “een teken van kracht”. Ze heeft de naam van haar oma op haar arm getatoeëerd. “Ik denk aan mijn oma als ik het moeilijk heb. Als ze twee jaar in de jungle kan leven, kan ik het leven hier ook wel aan.”   

Dankbrief van koningin Wilhelmina

Kleindochter Nurlaila Evers laat een handgeschreven brief zien. De datum is 28 februari 1945. De afzender is Koningin Wilhelmina. Het is een dankbrief geschreven in de taal uit die tijd. Uit de brief blijkt grote bewondering van de koningin voor de heldendaden van Coosje Ayal, met name het veilig thuisbrengen van de Nederlandse vlag.

Lees de handgeschreven brief van Koningin Wilhelmina hieronder:

Afbeelding

“Deze brief zegt veel over wat mijn oma voor dit land heeft betekend”, zegt Nurlaila. Die waardering blijkt ook na het overlijden van Coosje Ayal in 2015. Ze kreeg een militaire begrafenis in de Laurenskerk in Rotterdam. Onder militaire escorte is de kist naar de laatste rustplaats op een begraafplaats in Ridderkerk gebracht. 

15 augustus

Voor Josephine en Nurlaila is 15 augustus een dag om hun oma te eren. De vlag gaat uit. Josephine zegt dat Coosje altijd naar deze dag uitkeek omdat zij op deze dag werd gevierd. “Oma heeft gestreden zodat ik nu dit leven kan leiden. Dit is een dag om daar stil bij te staan in de hectiek van het leven.”

Bron : Rijnmond – door Tenny Tenzer

Eén gedachte over “Hoe de Molukse Coosje Ayal een Nederlandse verzetsheld werd

  1. Rust zacht Coosje Ayal. Heel jammer dat ik u bij leven niet heb kunnen ontmoeten.
    Mijn vader Bennie, Alexander Ayal is in 1997 overleden in Zuid- Limburg.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *