Hij was zowel als speler en trainer jarenlang actief voor Feyenoord, maakte furore in het Nederlands elftal als aanvoerder en kwam ook uit voor grote clubs als FC Barcelona, Arsenal en Glasgow Rangers. Casper van Eijk kent van Bronckhorst goed omdat hij als clubarts jarenlang naast hem op de bank bij Feyenoord zat. Samen spreken ze over zijn sabbatical, Gio’s muzieksmaak, zijn Molukse roots en nog veel meer.
Van Bronckhorst werd in 2017 als laatste trainer kampioen met Feyenoord, maar is sinds zijn vertrek in 2019 een beetje uit de spotlight verdwenen. Na een kort avontuur in China bij Guangzhou City – waar Jean-Paul van Gastel onlangs als hoofdtrainer is aangesteld – is Gio nu alweer even terug in Nederland.
“Ik heb nu even alle rust om thuis met mijn gezin te zitten”, legt Van Bronckhorst uit, die vanwege de uitbraak van corona zich genoodzaakt zag om na één jaar China alweer te verlaten. “Alles ging razendsnel dicht en het betekende dat ik ook mijn gezin daar niet meer kon zien. Ik besloot toen dat één seizoen genoeg was zodat ik kon terugkeren naar Nederland. En nu wacht ik af of er in de zomer misschien wel weer een leuke uitdaging voorbij komt.
Sabbatical en SV Gio
Inmiddels is Van Bronckhorst alweer geruime tijd thuis en ziet zijn leven er even anders uit. “Je komt ineens aan dingen toe waar je normaal niet aan toe kwam en je hebt meer tijd om de kinderen te helpen. Maar vooral voor mijn vrouw Marieke is het denk ik wel een stuk fijner, toen ik vorig jaar in China zat viel alles namelijk op haar schouders. Dat moet heel zwaar zijn geweest, maar dat heeft ze ontzettend goed gedaan. Nu kunnen we die taken wat meer verdelen.”
Naast de huishoudelijke taken houdt de 106-voudig international zich ook nog bezig met zijn eigen foundation: SV Gio. “Het is een naschools traject waarbij we kinderen met achterstanden helpen en ook willen helpen met het vinden van een maatschappelijk doel waar ze naartoe willen werken. Voor mij was dat van jongs af aan voetbal, maar voor ieder kind is dat weer anders.”
“Alleen is ook dat door corona wel iets moeilijker geworden”, legt Gio uit. “In het begin moesten we alle activiteiten stil liggen, maar sinds kort is het weer mogelijk om alles op te zetten.
Inmiddels hebben we al in een paar jaar enkele duizenden kinderen geholpen.
Ze zitten zestien weken bij ons en aan het einde van het traject maken ze dan een opstel waarbij ze hun leven moeten beschrijven over vijftien jaar.”
Presteren binnen en buiten de lijnen
Het pad dat Van Bronckhorst bewandelde, was voor een jongen van Zuid een droom: hij doorliep de Feyenoord-jeugd, debuteerde in het eerste en zou vele jaren later terugkeren om als speler zijn carrière te beëindigen in De Kuip. Maar wat had de inmiddels 46-jarige Rotterdammer geworden als voetbal niks was geworden? “Piloot zijn fascineerde mij wel altijd”, vertelt hij. “Nu nog steeds, elke keer als ik in een vliegtuig ben, vraag ik me toch weer af hoe zo’n immens ding toch veilig de lucht in kan gaan.”
Het gesprek met Casper van Eijk gaat, vanzelfsprekend, ook veel over muziek. Zo laat Van Bronckhorst weten altijd een groot fan te zijn geweest van James Bond – en daarmee ook de muziek in de gelijknamige films – en ook wel van een goed feest te houden. “Nighttown, Maastheater, Danssalon…daar kwam ik weleens als toen ik jong was en net bij Feyenoord zat. Maar ik heb daar wel altijd een goede balans in kunnen vinden, moet ik zeggen, tussen het uitgaan en presteren. Dat vond ik altijd wel belangrijk.”
Giovanni van Bronckhorst met Casper van Eijck in de studio van Rijnmond
Dat presteren deed de geboren Rotterdammer niet alleen als speler met een imposant cv, maar ook als trainer. “Natuurlijk kijk ik daar nog steeds met een positief gevoel op terug”, vertelt de trainer onder wie Feyenoord voor het laatst kampioen werd. “Er zaten natuurlijk veel mooie dagen tussen, maar er waren ook genoeg zware momenten tussen in die vier jaar.”
Molukse roots en reislust
Van Bronckhorst is een trots op zijn Molukse roots, ze hebben een grote invloed op wie hij is geworden. “Het is in mijn cultuur heel belangrijk om samen te zijn en er voor elkaar te zijn. Ik vind familie daarom ook altijd het belangrijkste”, zegt Van Bronckhorst. In de loop der jaren, ontwikkelde hij ook een liefde voor reizen en het ontdekken van andere culturen.
“Dat is ook iets wat vanuit het voetbal een beetje is gekomen. Daarin heb ik heel veel landen mogen bezoeken, maar toch is dat nu privé wel anders. Na mijn vertrek bij Feyenoord ben ik eerst met Marieke en mijn kids drie weken lang door Amerika gaan reizen. Iets waar ik nooit tijd voor had toen ik nog in het voetbal zat. Dat vond ik echt fantastisch.”
Ook gedurende zijn loopbaan heeft Van Bronckhorst veel gezien van de wereld. Iets wat ook blijkt uit het feit dat zijn zoons, Joshua en Jake, in respectievelijk Barcelona en Londen zijn geboren. Vooral op de tijd in Spanje kijkt Gio met warme gevoelens terug. “Ook die sportcultuur paste heel goed bij mij en het leven was goed, zowel voor mijn vrouw als de kinderen”, zegt Van Bronckhorst, die nu nog regelmatig contact heeft met de huidige trainer van Barcelona, Ronald Koeman. “Ronald kennen we allebei goed en het helpt hem dat hij nuchter is en altijd een duidelijk doel voor ogen heeft.”
Feyenoord van nu
Van Bronckhorst heeft zodoende verschillende sportculturen van dichtbij mee mogen maken. De vraag is dan ook, wat kan Nederland, of in het specifiek Feyenoord, hiervan leren of opsteken? “Uiteindelijk denk ik dat Feyenoord wel vooral zichzelf moet blijven. Dat harde werken, altijd sterk blijven, dat is wat Feyenoord typeert. Wel moet ik zeggen dat ik nu heel anders kijk, want in plaats van als speler of als trainer kijk ik nu als fan naar elke wedstrijd. Elke wedstrijd die ik kan zien van Feyenoord, zelfs toen ik in China zat, probeerde ik te volgen.”
Tot slot legt de voormalig Feyenoord-trainer ook uit waarom hij uitgerekend voor de kampioenswedstrijd besloot om een nummer van Justin Timberlake – Can’t Stop the Feeling – besloot op te zetten met videobeelden eronder van persoonlijke hoogtepunten van de spelers. “En als ik dat nu nog steeds hoor, krijg ik daardoor nog steeds kippenvel. Ik denk dan elke keer terug aan die kampioenswedstrijd en daar wil je dan eigenlijk altijd terugdenken.”
Bron : rijnmond.nl – Gio-is-terug – Foto: Yannick Verhoeven -VK Sportphoto – Casper van Eijck