COLUMN
Het is eigenlijk wel triest wat er op 1 februari in de Gooi- en Eemlander werd gepubliceerd. ‘Zoon Molukse KNIL-militair wil woning in Huizen na 40 jaar niet uit na overlijden moeder. Wooncorporatie stelt dat oude regeling niet meer geldt’.
De beste man stond er in eerste instantie helemaal alleen voor. Te triest voor woorden. Gelukkig dat de dewan wijk Huizen i.s.m. Landelijk samenwerking (LSMW) o.l.v. Djehoshua Sahetapy actie gaan nemen om de uithuiszetting te voorkomen. Ik wens ze veel succes!
Wakamena Mahui….een nieuwe werkgroep… mantap, een goed initiatief van de initiatiefnemers(ster). Laten we hopen dat het mag slagen en dat het blijvend is. Want dat is wel nodig in Huizen waar het Molukse gemeenschapsleven best een boost mag krijgen.
De aardbeving in Turkije en Syrië doet mij weer denken aan de aardbeving in Ambon in 2019. Heel veel berichtgevingen in de media over de aardbeving. Waarom toen niet over de situatie op Ambon. Desalnietemin denk ik aan alle slachtoffers in Turkije en Syrië.
Na een zeer warme periode koelt het weer op Ambon af. De laatste dagen valt er elke dag een flinke regenbui. Ik zie hier de schoolkinderen de ene dag voorbij lopen met een paraplu als bescherming tegen de felle zon.
En als je geen paraplui heb gebruik je je schoolboek als bescherming. En de andere dag gebruik je de paraplui tegen de regen.
Ik moet er nog niet aan denken als ik straks weer in Nederland ben. Wat zal ik dit allemaal missen!
Maar helaas er is ook nog een andere kant. Dat is het zwerfvuil die je overal ziet liggen. Niet bij de mensen op het erf of op straat voor de deur. Maar langs de wegen, op het strand, overal ligt het. Het is zo jammer want het is zo’n mooi eiland. Het kan alleen nog mooier worden als dat vuil er niet lag.
En dan heb je ook nog de motoren. Een belangrijk vervoermiddel voor de mensen hier. Het krioelt hier ervan. Ik ben tijdens de eerste paar dagen van mijn verblijf in Allang een paar keer achter op de motor bij mijn neef naar Ambon stad geweest. Een hele ervaring was het. In mijn korte broek, t-shirt en teenslippers.
Ik heb verscheidene schietgebedjes gedaan. Als je ziet hoe ze hier rijden. Man en vrouw. Niet normaal!! Er zijn wellicht verkeersregels. Maar zo te zien heeft iedereen zijn eigen regels. Het gaat allemaal net goed. Ik heb gelukkig geen ongelukken meegemaakt.
Maar toen ik in Bandung was kreeg ik bericht dat mijn nichtje een ongeluk heeft gehad met haar motor. Ze had verschillende hoofdwonden maar is gelukkig weer hersteld.
In Allang en Bali zijn er pas geleden motorongelukken geweest met dodelijke afloop. Dat zegt voor mij genoeg. Ik ga niet meer achter op de motor. Ik neem de angkot(minibus). Goedkoop en veilig!
Mijn verblijf op Ambon zit er bijna op. Ik heb de meeste tijd van mijn verblijf op Ambon en in het bijzonder in Allang doorgebracht. Dit is geen straf. Ambon blijft hoe dan ook met zijn vergezichten een prachtige eiland. Ambon manise amatoo!
Rudi Sabandar